Bertrand [bεʀtʀ
'], Joseph, francuski matematičar (Pariz, 11. III. 1822 – Pariz, 5. IV. 1900). Doktorirao već 1839. na École polytechnique. Bio gimnazijski (Lycée Saint-Louis 1844–48., Lycée Napoléon 1852–56) i fakultetski (École polytechnique 1856–95., École normale supérieure 1857–62., Collège de France od 1862. do smrti) profesor matematike.
Postavio je Bertrandov postulat (1845) o postojanju primbrojeva i provjerio ga za brojeve od 1 do 3 000 000. Dao je znatne priloge mehanici, termodinamici, diferencijalnoj geometriji, teoriji brojeva i teoriji vjerojatnosti. Glavna su mu djela: Rasprava o diferencijalnom i integralnom računu (Traité de calcul différentiel et de calcul intégral, I–II, 1864–70) i Račun vjerojatnosti (Calcul des probabilités, 1889). Napisao je i više udžbenika, npr. Rasprava o aritmetici (Traité dʼarithmétique, 1849), Osnovna rasprava o algebri (Traité élémentaire dʼalgèbre, 1850), Predavanja iz analize (Cours dʼanalyse, I–II, 1875–79), Termodinamika (Thermodynamique, 1887) te monografija, npr. Utemeljitelji moderne astronomije (Les Fondateurs de lʼastronomie moderne, 1865), DʼAlembert (1889), Blaise Pascal (1891). Bio je član francuske Akademije znanosti (od 1856), kao i Francuske akademije (od 1884) te Royal Society (od 1875).